Lust at last!

Θέλω ὁμοῦ νὰ δοῦμε τὸ λυκαυγὲς καὶ τὴν ἀνατολὴ

στὴν γέννα τῆς μέρας νὰ πνίξω ἕνα σου φιλὶ

στὸν ὦμο σου ἀφημένη, μὲ ἀνάσες κοινὲς

ὁ χρόνος νεκρός, πουλιὰ προσευχὲς

Θέλω μαζύ σου νὰ χαρῶ τὴν ἀνατολὴ

προτοῦ ἡ πόλη ἀρχίσῃ νὰ θορυβῇ

πρὶν τὰ μουγκρητὰ ἀπὸ τὰ ἀπορριματοφόρα

νὰ γείρῃς ἐπάνω μου σὰν θερμοφόρα.

Πρίν μαζέψουν λεμονόκουπα καὶ ἐρυθρὴ σερβιέτα

πρὶν βγοῦν οἱ σκουπιδιαραῖοι γιὰ δουλειὰ

νὰ ἀφεθοῦμε ἐγὼ κι ἐσὺ σ’ἀγκαλιὰ

σ’ ὅ,τι καιρὸ λαχταρούσαμε· δὲν εἶναι πιὰ ξεπέτα

Πλεγμένα τὰ δάκτυλα

σφιχτὲς ἀγκαλιὲς

δάκρυα χαρᾶς

ἠδονῆς γουλιὲς

Ἀγάπη παραληρηματικὴ

μὲ τόσο κόπο πλασμένη

χρόνο πολὺ σ’ἀναμονὴ

κι ὁ πόθος περιμένει

Θέλω μαζὺ νὰ δοῦμε τὸν οὐρανὸ

μὲ προσευχὲς γιὰ σένα καὶ γιὰ μένα

σὲ ἰκέα κρεβάτι μὰ καθόλου φτηνὸ

σὲ σύμπλεγμα μαιανδρικό,

τὰ πόδια μας πλεγμένα

Ὅ,τι ἔχω καὶ δὲν ἔχω δίνω

ἀπὸ τῆς τραπέζης μου τὸν λογαριασμὸ

γιὰ νὰ βρεθῶ καλό μου γουργουρίνο

στοῦ μάτσο κορμιοῦ σου τὸν βυθὸ

Θέλω μαζύ σου νὰ χαρῶ τὴν ἀνατολὴ

τοῦ ἔρωτά μας τὴν ἀνέκαθεν πληγὴ

στεντόρεια νὰ σοῦ φωνάξω

πὼς ἀπ’ἀγάπη θέλω νὰ κλάψω

Μαλακίες λέω...

Μπορεῖ νὰ μ’ἀκοῦς νὰ σοῦ ψιθυρίζω...

Πὼς θέλω ὁμοῦ νὰ δοῦμε τὴν ἀνατολὴ

μὰ ἀλλοῦ στραμμένη ἡ μου προσοχὴ

καὶ ὅ,τι σοῦ ὁρίζω:

ἀντὶ γιὰ τὴν ἀνατολή...

θέλω νὰ σκύψω καὶ νὰ καταπιῶ τὸ φλεβάτο σου καυλί.



http://vangelakas.blogspot.com/2010/08/lust-at-last.html